Bu da benim yazdığım, hemencecik anlattığım korku dolu bir hikaye...
O gün masum aboneler herşeyden habersizdi. Her zamanki gibi sabah yataklarından kalkmış, işlerine gitmek için hazırlanmış ve hatta çoktan yola çıkmışlardı. Öğlene doğru beklemedikleri bir kısa mesaj ile irkildiler!
"Değerli abonem, 160 karaktere sığdıramadım seni, en iyisi bir faturana bak bu ay ki. Sabahları öperek uyandıran bir tanecik dostun, Markan."
Herkes panikle posta kutusuna doğru koşmaya başladı. Yolda birbirlerine çarptılar, merdivenlerden düşenler oldu, bir çocuk arka planda don atlet ağlamaktaydı.
Posta kutularını açıp baktıklarında içlerinin boş olduğunu gördüler ve sabırsızlıkla postacıyı beklemeye başladılar. İçlerinden bazıları, postacı kapıyı iki kere çalar dedi. Ama geçmiş tecrübeler göstermişti ki posta piyangosu satmaya gelen ve delikten bakıldıktan sonra evde yok ayağına yatılan postacılar sadece bir defa kapıyı çalmaktaydı. Belki de geldiğini duymayacaklardı.
Gergin bekleyiş akıllarında "aaa internet var ya" cümlesinin gelmesiyle bozuldu. Mail kutularında faturalarını bulan aboneler asla bir daha internete aynı masum gözle bakamayacaklardı...
No comments:
Post a Comment