Kadir abinin bir filminde var. "Yalan söylüyorsun" diye inleyerek tokadı yapıştırıyor karşısındakine. Biz böyle bir dünyada yaşamıyoruz canlarım. O tokadı atarsanız açılan davalardan kendinizi Çağlayan Adliyesinde yatıp kalkarken bulabilirsiniz. Kim bayram eder, tabiki adliyenin çaycısı.
Peki etrafımızda ne menem şeyler dönüyor da biz onları normal kabul ediyoruz bir bakalım:
- Para, para, para! Para o kadar önemli ki havadan, sudan, yediğimizden içtiğimizden daha önemli. Hayır canım hayır, senin cebindeki değil, benim cebimdeki para önemli!
- Koskoca dünyayı asla görünmez çizgilerle bölüyor, sonra da o görünmez çizgilere uymadıkları için insanlara zarar veriyoruz. Kabul edin işte, oturduğum yer benimdir.
- Okullarda içi geçmiş bilgileri öğretiyor, sonra onlardan benim gibi insanlar olmasını bekliyoruz. Olmuyor canlarım olmuyor. Her yüzyılda bir!
- Bu okullar için de ana babaların tüm kazandıklarını okullara yatırması için baskı yapıyoruz. Niye, benim gibi olsunlar diye.
- Binlerce din var, en doğrusu benimki diye gezen. Yanlış! En doğrusu benim inandığım.
- Ağlamak kötüdür, ağlayan adam da çekilmez. Hakkını korumak için adam döven adam makbuldür. Beni korumak için döven hem de yakışıklı ise daha bir adamdır.
- Buluş buluyorlar kırk yılın başı işe yarar. Bir de onu herkesten korumak için saklıyorlar.
Tüm bunlara da normal diyorlar. Onlara diyorum ki!
I am not normal, I am sıpeşil!
No comments:
Post a Comment